Vorige zomer mocht triptailor een reis uitwerken voor Liesbeth. Ze had geen schrik voor een paar kilometertjes per trein en dus was zelfs Puglia – de hak van Italië – niet te ver voor haar.

Naast de (vele) verschillende treinen waarmee ze reisde regelde triptailor ook alle logies, een huurauto, een huurfiets en duikactiviteiten.

Vanaf vandaag mogen we meelezen in haar dagboek. Het was een reis van 9 dagen met heel wat belevenissen. En die hadden écht niet alleen te maken met die paar treinprobleempjes die zich voordeden… 😉

 

Wat voorafging

Ken je dat? Het gevoel dat je eens diep wil ademhalen… gewoon om even helemaal tot rust te komen heel dicht bij jezelf.  Wel kortom … dat is de samenvatting van de reis. Haha, dus eigenlijk hoef je al niet meer verder te lezen. 😉

Eigenlijk is het meer dan 18 jaar geleden dat ik mezelf “echt” iets gegund heb. Maar vandaag zijn mijn kinderen al wat groter en krijg ik wat meer ruimte. Ik heb altijd graag gereisd.  Ik heb in mijn leven ook veel gehad aan de ervaring van de buitenlandse stages die ik maakte toen ik 21 jaar was. Zalig was dat. Alleen vertrekken op avontuur. En terugkomen met ervaringen en ontmoetingen waar ik tot de dag van vandaag nog van nageniet. Niet verwonderlijk dat ik “honger” had om opnieuw iets in die trant te doen.

Wat een gek idee leek dat… Een reis beleven helemaal op mijn eentje… als bijna 45-jarige vrouw… met man en kinderen die je even achterlaat. Het was op voorhand moeilijk te voorspellen hoe dat zou lopen en hoe ik me daarbij zou voelen. Een sprong in het duister.

Terwijl ik met het idee van deze solo-reis aan het spelen was kwam er een oude bekende op mijn pad. Een man die al heel zijn leven thuis is in reizen. Dat maakte de drempel ineens een stuk lager. Ik kon mijn reis boeken bij iemand die ik volledig vertrouw hiervoor. Dus als mijn reis een sprong in het duister was, voelde het toch alsof ik de sprong deed met een veiligheidsgordel en een airbag. En dat kon ik voor mezelf wel goedkeuren.

Vervolgens ging ik in gesprek met Bart. Ik vertelde hem wat “mijn” gevoel van reizen was. Welke beelden in mijn hoofd verschijnen als ik denk aan reizen, welke sferen ik graag wil proeven. Voor mij was het duidelijk ik wou water, liefst blauw water waar ik op en in en onder kon zijn. Ik wou een streek die vooral warm is en waar ik nog niet heen was gegaan. Een plaats die voor mij als gezellig en ook toch wel veilig aanvoelt.

Zo kwamen we na een kleine brainstorming op het idee van Puglia. En Bart ging dan een programma uitwerken. Normaal ben ik degene die organiseert en controle heeft over de agenda en planning. Maar hier liet ik het los. Ik liet dit in de handen van iemand anders… Hoe spannend!!! En ook een beetje moeilijk …

Was ik een makkelijke klant voor Triptailor ? Tja, ik heb zo mijn dingetjes … Bijvoorbeeld mijn intolerantie voor gluten en lactose. En wat hoogtevrees. En Italiaans spreek ik niet.

Al snel kreeg ik een eerste schets van het programma in mijn mailbox. En het voldeed aan al mijn eisen. Nog meer … hij had al onmiddellijk aan een aantal zaken gedacht die nog niet in mij waren opgekomen. En nog wat extra’s. Dus het is niet enkel de verplaatsing en het logement … het programma hield veel meer in. Hoe leuk was dit!!!! Dromen begonnen al te groeien… net als de vrees dat ik de reis zou overdromen. Mijn dromen liet ik doen en ik deelde mijn bijkomende wensen nog met Bart.

En dan stond alles vast…
En moest ik enkel nog nadenken over mijn bagage. En dat deed ik. Drie weken lang.
Elke nacht was er wel iets waarvan ik dacht “Dat mag ik zeker niet vergeten”. Uiteindelijk had ik dan ook een groter model trolley nodig om alles een plaats te geven. Van A tot Z, van aquarelmateriaal, bikini, ceintuur, duikbril, e, fototoestel, gsm, h, i, j, kilo’s-aan-goesting, luisterboeken, m, nieuwsgierigheid, o, p, …  tot zonnecrème.

#nogéénnachtjeslapen
 

-> Klik hier voor het vervolg ->