Dag 6
#lekkerekoffie #danbeginteendagtochgoedhe #italiancoffee #enhetishiernual29graden #zaligweertje
#hazelnoten #eersteijsje #glutenfree #lactosefree #36graden #6dedag #afscheidvanhetene
#danklievemensen #welkomaanhetandere #puglia #solotravel #nuhupnaardestad #lecce
#triptailorbelgium #vanheteennaarhetander #bewogen #hijwasnietthuis #gezelligindeavond
Wakker geworden met alle Liesbethjes bij me. Mijn gedachten staan bijna nooit stil. Alleen op reis gaan… 😉 het is nooit alleen. Je bent helemaal op reis met jezelf. Maar het is goed samen met mezelf op pad te zijn.
Mijn laatste ontbijtje in deze leuke agriturismo. Het is zondag vandaag… Dan vind ik dat ik lekker uitgebreid mag genieten (alsof ik dat op een andere dag niet kan…) Zalig! Een koffietje, vers fruit, een croissant, een eitje. En dit in het zonnetje bij een temperatuur van 29 graden. Met uitzicht op de tuin, de olijfbomen en palmbomen met daarachter het zwembad. Zalig toch! Ik pak mijn koffer en ga afscheid nemen van de sympathieke mensen.
En daar ga ik dan. Het ene sluit en het andere gaat open.
Eerst nog even tanken. Dat kan niet moeilijk zijn. Ik doe dat thuis toch ook altijd? Ik stop bij het eerste tankstation… en tja, dat tanken lijkt toch niet vanzelf te gaan. Ik had nog nooit getankt met een kredietkaart. En ook dat Italiaans betalingsysteem ziet er toch net iets anders uit. Kortom, ik begrijp er niets van. Er is nog een oude man op het station maar hij kent geen woord Engels. Doet me allerlei gebaren – goed bedoeld neem ik aan – maar hij kan me niet helpen.
Ik rij dan maar verder… misschien heb ik in het volgende tankstation meer geluk.
Daar is wat meer volk. Ik ga aan een pomp staan met de bedoeling eerst een woord uitleg te gaan vragen. Maar andere mensen op het station laten me weten dat ik dáár niet kan staan. Vriendelijk maar toch met aandrang.
Uit een andere wagen was een heel gezin uitgestapt tijdens het tanken. En zij kunnen me verder helpen. Heel vriendelijk. Super behulpzaam. Ik word door deze mensen bijna op handen gedragen. Zowel het verplaatsen van de auto alsook veel uitleg en daarna tanken ze zelfs nog voor en met mij. Wat een zotte ervaring! Het gebeurt gewoon … het leek of ze daar moesten zijn, of ze daar speciaal voor mij klaarstonden.
Volgende stapje. De auto terug doen. Alles was in orde. En dan hup naar de volgende slaapplaats die triptailor voor me reserveerde.
Boven aangekomen zie ik een klein bedje in een hoek staan. Niet veel bijzonders maar ik denk ok, het is maar één nachtje, het zal me hier wel lukken. Maar toen bleek dat mijn echte kamer áchter dat voorkamertje lag.
Waanzinnig! Wat een kamer! En dat voor mij alleen! Helemaal in Barok. Hoge gewelfde plafonds, ruimte om te kunnen dansen, slaapkamermeubels die perfect in de stijl passen, mooie houten meubels met inlegwerk, de hele set uit een zelfde reeks. Waanzinnig !!! Ik bedank de dame die me ontving en zwier me op het bed. Oooo, dit is echt een kamer uit de zevende hemel. Wat ga ik hier zalig dromen! De kamer neemt me volledig mee in mijn verbeelding.
Ik maak me klaar want ik wil Lecce ontdekken.
Maar eerst had ik ook nog een brief te schrijven. Ik heb me namelijk laten vertellen dat een man die volgens verhalen zo’n 2000 jaar geleden geleefd heeft ook hier in Lecce een brievenbus staan heeft. Die man zou naar het schijnt ook persoonlijk nog zijn bus komen legen. Hoewel ik niet verwacht hem daar te zien heb ik toch zin om hem een briefje te sturen met een aantal woorden van dank als ook een paar hartszaken die ik met hem wil delen.
Ik laat me verdwalen in de grote mooie stad. Laat me verwonderen door al die grootse gebouwen met details waar ik helemaal in op kan gaan. En beslis om eerst even op zoek te gaan naar die brievenbus. Daarvoor moet ik in een kerk zijn. Helaas… ik kan er niet in. Alle kerken zijn nu in siësta. Het is vermoedelijk ook voor de heiligen en de zielen een beetje te warm.
Ik drink een koffie en hoor Nina Zilla met 50mila door de radio spelen. Ik denk terug aan het concert waar ik enkele dagen geleden bij mocht zijn en geniet van de passanten en de mensen die gezellig een praatje aan het maken zijn aan de andere tafels. Zalig, hier geniet ik nu van. Ik doe weer een stapje en laat me weer meenemen door de stad.
Het is al het zoveelste ijsjeskraam dat ik zie… en vraag het ook hier… ‘hebt u glutenvrij en lactosevrij? Ja? Oooo!’ Weer een godsgeschenk. Het ijs smaakt heerlijk! Ik zou hier zelfs ondertussen aan de betaaltelefoon een babbeltje kunnen doen. Waar zie je dat nog bij ons? Een telefooncel. Hoe lang is dat geleden? Heel even wordt ik zelfs in gedachten terug gekatapulteerd naar een momentje en een ijstraktatie in de jaren 90. Hoewel dat mijmeren zalig is dwing ik mezelf hier te zijn. Hier en nu. Ik genietend op een terras in Lecce. Levend en wel en bijna 45 en genietend van wat ik allemaal aan het doen ben. Dat had ik als jong meisje niet durven dromen daar ergens in de jaren 90. Maar het is werkelijkheid. En ik leef…
Nog een beetje dolen. Ja hoor… hier staan ook huizen te koop… weer een fantasietje… Daarna besluit ik me even te gaan opfrissen zodat ik me straks voor de avond fris voel om weer de stad in te gaan. En doe toch ook wel een dutje. Dromen in mijn barokke kamer is geweldig. Het is net of mijn hoofd een vuurwerk mag kennen van allemaal mooie dromen. Prachtig!
Als ik naar de avond toe terug buiten kom is het net of het een andere wereld is. Alle deurtjes staan open. het licht schijnt naar buiten en je ziet al het lekkers en gezelligs klaar staan. De straten lijken wel één groot gezellig restaurant met om elke hoek weer een andere sfeer. Mensen praten in groepen of verliefde koppels zijn samen met zichzelf bezig. Al die mooie taferelen. Dat vult me.
Maar ik ga eerst toch terug naar de brievenbus. Helaas pindakaas. De kerk is gesloten. De ober van tegenover de kerk zegt dat de kerk normaal altijd open is. Behalve vandaag dan. Het is dat het zo moet zijn. Dus ik vraag de man een gunst… En hij wil… Hij wil voor mij de boodschapper zijn. Hij wil de brief posten. Ik besef nog niet half wat ik deze man gevraagd heb. Het lijkt een kleintje… maar… zo eenvoudig zal het achteraf niet blijken te zijn. [In later mailverkeer laat hij me weten dat er iets veranderd is aan de openingsuren van de kerk waardoor de ober zijn werkuren en de openingsuren niet meer samenvallen. Ik heb geduld… en wacht … nog steeds]
Vervolgens laat ik me terug verdrinken in de stad. De souvenirwinkels zijn open tot 22u30. Dus mijn avond is een mix van culinair, architectuur en shoppen. Als ik voldaan ben keer ik terug naar de prachtige kamer. Ik zet wel 3 wekkers. Het risico dat ik hier wil blijven genieten is te groot.
Maar morgen is weer een nieuw avontuur… en die duizend problemen heb ik nog niet opgelost… Maar eerst genieten van zoete dromen in die rijke en weelderige kamer…
-> Klik hier voor het vervolg ->
