Liesbeth naar Puglia – 9

Dag 9


#solotravel #einde #heelergdankbaar #wateenavontuur #terugnaarhuis
#schattenhetzaleenbeetjelaterzijn #genotenvanopdetreintezitten
#ikhebechtnognietgedaanwatikallemaalopdetreinhadwillendoen
#wenemenmeewatwekunnen #zoveelverschillendelandschappen #totdelaatsteseconde
#triptailorbelgium #eersteklas #triptailoriseenechteaanrader
#diemensstondelkekeerklaarmeteenoplossing #datdoenwenogeenkeertje

 

Gisteravond heb ik een gekke fout gemaakt bij het zetten van de wekker. Ik activeerde een bestaande wekker maar wat bleek ? Het was er één die enkel op vrijdag afgaat. Dus deze woensdagochtend werd ik er niet door wakker gemaakt. Gelukkig heb ik een interne klok die me wekte. Al snoezend werd ik me bewust van de dag. Vandaag is de dag dat ik mijn lieve schatten terug ga zien. Ik droomde weerom lekker en zoet. Alle dagen waren zo fijn gevuld. Ik lig nog wat te mijmeren over hoe mooi de afgelopen dagen waren. Toch besluit ik om even op mijn klok te kijken.

O JEE LIESBETH!!!!!! Het is 7:22. En om 8:15 heb je je eerste trein te halen!!!!! (Bart had me een nieuwe planning doorgestuurd, een volledig nieuwe uitwerking van de dag, deze eerste trein wil ik echt niet missen. Ik zou niet willen dat ik helemaal die planning in de war breng.)

Go, Liesbeth, Go!!!!! Dus hals over kop me klaargemaakt, toch ook nog even een ontbijtje, uitchecken en hop naar het station!!!!!!

Oef, om 7:55 stond ik netjes op het perron. De zon straalt, het doet me goed. Het is alsof ze speciaal voor mij opgestaan is. Zalig!!! Wat een mooie dag. En YES, baby’s here I come!


 

Maar wat bleek al snel! Je kan het niet voor mogelijk houden. Zelfs de Zwitserse spoorwegen, wereldberoemd om hun klokvastheid (alleen de Japanners doen beter), starten mijn dag met een vertraagde trein.

Heb ik daar nu om gevraagd met dat zinnetje uit mijn gedachten gisterenavond? Begreep het lot mijn dieper duiken als een symbool voor meer avontuur en obstakels ? Dan belooft mijn laatste dag nog zeker de moeite te zijn.

Daar gaan we dan maar … van de eerste minuut hup de roetsjbaan in. Is dat geen waar voor mijn geld ? Ik vind het nog leuk ook 😉 . Met dit voorval beslist het lot dan toch maar om Bart zijn planning overhoop te halen. Voorlopig zit ik nog in Zwitserland dus mijn dataroaming staat nog af. Maar er is geen moment dat ik me zorgen moet maken. Het nieuwe plan rolt netjes binnen.

Ik zit wel lekker rustig op mijn trein. Het voelt of heel die wijziging in mijn planning een traktatie is alsof het lot me die extra uitzichten, tijd en rust gunde. Ik geniet weerom van de prachtige landschappen. Wat een zalige zitplaatsen. In rust en comfort. Eersteklas 😉 Ik heb gelukkig vandaag nog wat te verblijven op de trein. Want al dat lees-, luister- en kijkplezier dat ik voorzien had is nog niet voor een kwart opgebruikt. Ik kan mezelf natuurlijk een reisje rond de wereld wensen… misschien krijg ik dat dan ook.


 

Uiteindelijk krijg ik een super mooie rit. En reis ik in tegenwind mee met de wind. Zalig! Al die mooie uitzichten. De bergen lijken wel slapende reuzen en de bomen een groen deken die deze reuzen hun slaap en comfort gunnen. De donzig gevederde wolkjes in de lucht zijn kunstwerkjes van de natuur. De zon schijnt prachtig en schittert op mijn netvlies. Dan even later rijen fruitbomen die me weer in verwondering brengen. Waarna weer enkele seconden later een waterpartij te zien is waar zich dan weer een ander verhaal afspeelt in mijn fantasie. De rit is voor mij vergelijkbaar met een sprookje waar ik langs rij. En ik geniet. Enkel de magische wezens zijn aan me ontgaan… of toch niet?



 

In Duitsland blijken er uiteindelijk een paar treinen te rijden. Ook ééntje die geschikt is om mij van Zwitserland tot in Frankfurt te brengen. En daar is een aansluitende trein naar Brussel waarvoor ze ook een werkwillige machinist gevonden hebben. Dus de wind zit toch een beetje mee 😉 Want het plan door Frankrijk was er één met wel heel veel overstaps en zou me pas ’s avonds erg laat in Zele doen aankomen.

Op het moment dat ik bespreek met Bart om via Frankfurt te reizen wisten we natuurlijk nog niet dat er ook nog een blokkade, een onbemand seinhuis, enz… op de planning stond. Maar al bij al verliep alles ok en haalde ik – nipt – mijn aansluitingen.

Vanwege de staking kon Bart geen plaats meer reserveren op de trein naar Frankfurt. Ik mocht met mijn ticket wel de trein nemen in 1ste klas. Maar mocht niet op een plaats gaan zitten die al gereserveerd was. Hier kwam Bart’s vakkennis wel weer goed van pas. Want door de aangeduide reserveringen goed te lezen was het toch mogelijk om een plaats uit te kiezen die met grote zekerheid leeg zou blijven tot Frankfurt. Gelukkig maar. Want deze trein zat natuurlijk overvol. Met rond mij heel wat discussies over reserveringen tot gevolg. Maar niet voor mij! Ik zat op de goede plaats.

Ook hier is een dienst waarbij ik eten kan bestellen. Ik heb van gisteren nog wat eten over. Ik zou gewoon mijn koffie ter plaatse kunnen bestellen. Maar ik heb wel zin om eventjes door de trein te wandelen. Ik ga naar de bar om die koffie en kan zo zien hoe de rest van de trein eruitziet. Waarbij ik daarna start aan mijn lekker eten.


 

Met werkelijk maar een paar minuutjes overstaptijd meer over haal ik in Frankfurt mijn overstap op de trein van 14u22 waarmee ik Belgie zal binnen rijden. Eigenlijk vond ik het spijtig dat ik niet meer moest overstappen ;). Hier had ik wel opnieuw een gereserveerde plaats. Helemaal rustig en in alle zekerheid. Zoals op bijna alle treinen kon ik me nu ook weer trakteren op een koffie die ze me gewoon ter plaatse komen brengen. Ik kan nu nog eens dubbel en dik mijn lees-, luister- en kijkplezier bovenhalen.


 

Ik voel me geladen met zoveel mooie en kleine details, zoveel energie en leuke gebeurtenissen die ik de afgelopen dagen mocht beleven.

 

En in Brussel … dat was hem dan… de trein die me van Duitsland naar België bracht. De trein van ‘Deutsche Bahn’

Om in het ritme te blijven had ik natuurlijk ook hiermee nog eens bijna een half uur vertraging. Geweldig toch! Dan ben ik maar nog even gaan rondhangen in de grote hal in Brussel Noord. Ik vind het altijd prachtig die ster op de muur. En waar steek ik dan mijn tijd in? Met wat gekke bekken selfies nemen bij die ster. Een beetje zot zijn doet geen zeer. Ja, dat is iets dat ik alleen durf als ik alleen met mezelf op stap ben. 😉

En daar sta ik dan terug. Bijna op identiek dezelfde plaats als 3 augustus… de plaats waar Bart en ik samen opstapten. Hij tot Luik, ik tot Puglia. Het reisje is rond. Nu nog met deze heel “gewone” trein naar het thuisstation. Maar wel nog steeds éérste klasse.

 

En dan kom ik aan in het thuisstation. Daar staat hij dan. Mijn lieve echtgenoot. Ik krijg zijn sterke armen rondom mij en een dikke kus. Thuis staan mijn super lieve kindjes te wachten aan de deur om me te ontvangen. Waarna het geven van de souvenirs en uitwisselen van ieders avonturen zeker niet mocht ontbreken.

Weerom een prachtige dag!!!! Ik hou van het leven en van de mensen die het met mij vullen. Wat leef ik graag!!!!

 

-> Klik hier voor mijn epiloog ->