Nacht 1
#aangekomeninitalie #opdenachttreinkijkennaardelichtjes #triptailorbelgium
Nu kan ik aan mijn nacht op de sporen beginnen. Trein en plaats snel gevonden, alles duidelijk. En kijk! Een compartiment helemaal voor mij alleen zoals triptailor beloofde! Eindelijk mag mijn mondmasker af…
Ik maak het me comfortabel en ik vier de dag. De dag waar ik al zo iets zot gedaan heb, iets zot als een paar treintjes nemen. Geen evidentie zou ik zeggen als je het niet gewoon bent (zoals ik). Maar met Bart in de handtas was het een klein kunstje.
Ik zit gewoon op mijn nachttrein, de nachttrein waar ik al zo lang naar uitkeek!!!! Hiha!!! Daar mag op geklonken worden. Lichten in mijn kamer uit, gordijn open en genietend kijkend naar de lichtjes. Dit is nu me-time en goesting doen.
Niet minder dan 7h26 geluid van een Italiaanse nachttrein…
Enkele uren later… Ik doe mijn ogen open. En kijk naar buiten. Ooo weer verwondering. De lucht is klaar, de hemel is blauw, ik zie een veld met olijfbomen. Hoe zalig!
Was dit de beste nacht die ik de afgelopen dagen heb gekend? Naar slaap helemaal niet, maar het gevoel in de nachttrein is wel fijn en dromerig. Het gehobbel en de airco die niet te controleren is zorgt niet voor de meest kwalitatieve slaap. Maar je doet je ogen open en daar ben je dan. Op een paar kilometer van je bestemming.
Ik maak me klaar, ik krijg mijn ontbijtje en nog enkele minuten en daar zijn we dan. Yes Lecce!!!! De trein was met 50 min vertraging vertrokken en bij aankomst waren dat maar 15 minuutjes meer. Mijn dag stond klaar. Ik kon er helemaal voor gaan.
Dag 2
#lecce #aangekomen #enhetishiernual29gradenzalig #solotravel #opverkenning #zwartstrand #snorkelen #geniet #salento #triptailorbelgium
De zon schijnt het is lekker warm. Het is nog maar 9u en toch al 29 graden. Zalig!!! En nu de volgende stapjes naar het verhuurkantoor voor de auto die voor me geregeld werd. Het kantoor is in het station zelf en alles verliep er zeer vlot.
De auto brengt me waar ik moet zijn. De auto ruikt nog naar nieuw. Geweldig. Het is nog vroeg … maar ik ga al eens kijken waar mijn verblijf is. Ik wou gewoon mijn bagage achterlaten maar mocht al onmiddellijk op de kamer. Een prima kamer. Gezellig en net. De kamer is voorzien van airco. Dat is eerlijk gezegd toch een welgekomen luxe. Een praktische moderne badkamer. Perfect ! Hier kan ik me thuis voelen voor de komende nachten.
En dan! Ja! Naar het strand ! Alle strandjes hier in de buurt zijn naar het schijnt goed om te snorkelen. Dus dat doe ik nu. 2 zaken van mijn verlanglijstje combineren, een leuk en rustig strandje zoeken en gaan snorkelen.
Goed geëquipeerd met mijn snorkel, zeeschoenen, handdoek , onderwatercamera naar het strand. Triptailor had enkele rustige strandjes en parkings gesuggereerd van waaruit ik op verkenning kon. Ik vind de begroeiing zo speciaal hier. Overal zie je olijfbomen en hier al die grassen. Het wandelpad dat ik koos voerde me dieper en dieper tussen de grassen. En eindigde dan bij een Beachclub aan het strand. En whoow ze spelen er Jazz! Zalig!
Heel netjes daar, het hele strand staat vol met luxe houten strandbedden. Mooi. De kleuren en de aandacht voor de lijnen. Daar hou ik van. En het ziet er zo comfortabel en relaxt uit.
Maar… vandaag is dat niet mijn doel. Ik wil nog meer op verkenning, lang en ver. Ik wil gaan dolen. Dus… Ik stap in het zand. Ai! Warm! En hoe raar al het zand is zwart. Wat een vreemd fenomeen. Het ziet er niet naar uit dat het puur roet is … Het is zwart zand. Wat zou het toch zijn?
Ik wandel langs het water want anders was het niet te harden. Het water is lekker koel. De strandbedden liggen vol en op de zee wemelt het van kitesurfers. Wel leuk om zien. Voorbij de strandbedden nog veel volk. Maar hoe verder ik wandel hoe rustiger het wordt. Het strand is een +/- 20 meter waarvan een deel met rommel, allemaal aangespoelde dingen of achtergelaten (wat wel het romantisch beeld doorprikt). Maar goed ik wandel verder. Noch steeds zoekende en op verkenning. Uiteindelijk vind ik één of andere uitkijk/schietpost uit een oud mogelijks oorlogs verleden. Ai en nu is de batterij van de camera toch wel leeg zeker!
Hier heb ik me dan toch maar genesteld, ik heb geen idee hoelang ik al gewandeld heb. Ik hang mijn spullen in een boomstronk, neem mijn snorkel, bril en zwemschoenen en laat me zakken in de zee. In het water al snorkelend was het mooi. Het wier en de visjes allemaal mooi in harmonische kleuren. Zacht licht getint. Sommige stukken in het water waren licht en helder. Andere delen waren donker en koud. Ik verkoos de stukken die licht en helder waren. Het is zalig te versmelten met de zee. Het klein voelen in de grote zee doet me helemaal verwonderen. Ik hou van verwonderen… had ik dat al gezegd dat dat een dingetje is waar ik steeds naar op zoek ga ? Verwonderen in kleine en grote dingen, bijzondere uitzonderlijke en niet veel voorkomende dingen maar zeker ook de dagdagelijkse.
Ik heb geen uurwerk bij me dus na een tijdje versmolten geweest te zijn met de zee, leuke dingen gezien te hebben en mijn eigen ademhaling heb mogen beluisteren… ben ik toch maar naar het strand gekeerd en heb me daar laten drogen. Zittend op mijn handdoekje genietend van al die lekkere zonnestralen.
Bij het terugwandelen stel ik nogmaals vast wat voor een bijzondere plaats het hier is. Vrouwen lopen hier achterstevoren, Mannen bouwen zandkastelen met watervallen en takken. Strandlakens wapperen in de lucht, hangend aan takken en boomstronken. Het schuim van de golven is net en proper.
Er zijn hier koppels die zonnekloppen, maar ook lepelsgewijs in de zee staan en genieten van het ver-zicht. Andere die knuffelend op het strand liggen en andere die gewoon gezellig een praatje aan het maken zijn. Andere mannen en vrouwen die het druk hebben met hun mobiel. De schelpen die dik en wit op een zwart zand extra veel aandacht krijgt. De hemel die stralend blauw is. Hutten die gebouwd zijn met takken en een wit paard dat staat te wachten op zijn baasje. Toch wel bijzonder! Het lijkt hier wel een sprookjesparadijs voor volwassenen. En ik geniet.
Vervolgens aangekomen in het hotel waar ik me opfriste, een net kleedje en mijn leuke schoenen aantrok en waar ik aan tafel verwacht werd tussen 19:30 en 20:30. Het is een gezellig terras, aan de andere tafels zitten koppels of families gezellig te dineren. Er is een tafel met mijn kamernaam voor me voorzien. Ik krijg mijn gekozen drankjes, een entree, een voorgerecht, een hoofdgerecht en een koffie.
Is dat nu erg zo alleen zitten? Neen. Helemaal niet. Ik had mijn boekje bij om mijn reisverhalen te noteren tussen het eten door. Daarbij moet je weten dat ik geniet om alles in mijn omgeving te observeren. En ik had mijn mobiel bij me … En heb het geluk dat ik vrienden heb die me volgen. Gesprekken had ik uitgebreid. En weerom, ik geniet!
Ik plan nog wel eens een andere dag om in de buurt op stap te gaan. Maar na het eten en nagenieten is het al 23u. Tijd om in mijn bedje te kruipen. Want morgen wil ik heel graag weer leuke dingen doen… En één van de dingetjes van mijn verlanglijstje waarbij het noodzakelijk is om vroeg op te staan. Dus belangrijk. Slapen is wat we nu te doen hebben. En zo gebeurde het.
-> Klik hier voor het vervolg ->
